Από τα τέλη της περασµένης δεκαετίας, πολλά θεσµικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζητούν την εφαρµογή δηµόσιων πολιτικών που θα αποσκοπούν στην τόνωση της κοινωνικής οικονοµίας σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Μια σηµαντική δήλωση είναι τα συµπεράσµατα του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου που δηµοσιεύτηκαν στις 7 ∆εκεµβρίου 2015 µε τίτλο Προαγωγή της κοινωνικής οικονοµίας ως βασικού µοχλού οικονοµικής και κοινωνικής ανάπτυξης στην Ευρώπη. Μια άλλη προγενέστερη επίσηµη δήλωση ήταν η «έκθεση Toia»1, η οποία εγκρίθηκε το 2009 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Οικονοµική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) υιοθέτησε επίσης αρκετές γνωµοδοτήσεις µε θέµα την ενίσχυση της κοινωνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτή. Όλες αυτές οι εξελίξεις είναι ενδεικτικές του γεγονότος ότι η κοινωνική οικονοµία βρίσκει τη θέση της ως συστατικό µέρος και πυλώνας του ευρωπαϊκού κοινωνικού µοντέλου και ως ακρογωνιαίος λίθος της βιώσιµης κοινωνικοοικονοµικής ανάπτυξης.
Σε αυτό το πλαίσιο, αλλά και στο πλαίσιο της τελευταίας κρίσης, βγήκε µια νέα εσοδεία δηµόσιων πολιτικών για την κοινωνική οικονοµία κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας. Πολλές κυβερνήσεις σε ενωσιακό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο έχουν αναπτύξει καινοτόµες πολιτικές σε ολόκληρη την Ευρώπη για την τόνωση της ανάπτυξης του εν λόγω κοινωνικοοικονοµικού τοµέα. Ανεξάρτητα από τα προαναφερθέντα, είναι αλήθεια ότι η ενσωµάτωση διαφόρων τύπων κοινωνικών επιχειρήσεων στις δηµόσιες πολιτικές αποτελεί διαδεδοµένη πρακτική εδώ και δεκαετίες. Το τελευταίο αυτό γεγονός είναι περισσότερο εµφανές σε τοµεακές πολιτικές όπως, για παράδειγµα, οι πολιτικές γεωργικής και λοιπής αγροτικής ανάπτυξης, οι πολιτικές ενεργού απασχόλησης —που αποσκοπούν στη µείωση του κοινωνικού αποκλεισµού—, καθώς και λ.χ. οι χωροταξικές πολιτικές, οι πολιτικές αστικής ανάπλασης και τοπικής ανάπτυξης. Στην εφαρµογή όλων αυτών των πολιτικών συµµετέχουν συναρµόδιοι της κοινωνικής οικονοµίας